Ես չեմ ուրախանում, երբ որևէ տեղ բռնում են նույնիսկ որևէ նիկոլականի, ես իրենցից այդ թվում նման բաներով եմ տարբերվում:

Այո՛, այսօր մենք ապրում ենք գողացված ուրախության, գողացված պատվի և գողացված կենսագրության ժամանակներում, և այսօր խոսելու եմ մեր անելիքների մասին։

Եկել է ահա՝ վերահայտնվածի հեռզգայությամբ, հի՜ն Նետաձիգը հայրենահռչակ - անափ սիրելին հալածյալների, թեւավորների կուռքը ոգեզարմ,- թեպետ իրենք էլ գազանների պես տապալվում էին հաճախ նետահար,- բարու վաշտերը գիտեին նրան քնից մինչ ցասում, եւ առավելս՝ չարակամների լեգիոնը գիտեր:-

Հատկապես վերջին օրերին, միանգամայն հասկանալի պատճառներով, բավականին շատ ասեց-խոսվեց Արցախի աննախադեպ հայաթափման և Հայաստանի Հանրապետության անկախության մասին: Մեկ տարի առաջ, սեպտեմբերի 19-ին ադրբեջանական ոճրագործ վարչախումբը սկսեց Արցախի հայության ցեղասպանության՝ հայրենազրկման ահաբեկչական գործողությունը: Իսկ սեպտեմբերի 21-ին էլ, գիտեք, Հայաստանի Հանրապետության անկախ պետականության վերականգնման օրն է. 1991 թվականի այդ օրն է տեղի ունեցել անկախության հանրաքվեն: Այստեղից էլ՝ նշված խոսակցությունները:

Գաղտնիք չէ, որ ամեն օր Հայաստանի Հանրապետության այն քաղաքացիները, ովքեր Երևանի գերկենտրոնացման արդյունքում աշխատում են Երևանում, բախվում են ժամեր տևող խցանումների խնդրին, որն արդեն իսկ վերածվել է հիմնախնդրի:

Ազգային և ավանդական արժեքները, այդ թվում՝ Եկեղեցին, վերջին միջազգային փաստաթղթերում առավելապես պիտակավորվում են որպես «կարծրատիպեր», ինչը ամբողջությամբ գլոբալիզմի համատեքստում է:

Ես՝ որպես մոլեռանդ ալարադավան, իհարկե, չեմ գնա Անահիտ դիցուհուն տեսնելու։ Բայց դա չի նշանակում, որ չեմ գնահատում նրան կամ վախենում եմ՝ մոտս վիրուսային հեթանոսաքոր սկսվի։ Չէ, պարզապես ես, հատկապես վերջին ժամանակներս, քիչ եմ տպավորվում արվեստի ստեղծագործության հետ ուղղակի շփումից։ Նկարը տեսնելն էլ ա ինձ բավական, իսկ նկարը մանկուց անգիր գիտեմ։ Համերգներն ու կենդանի ներկայացումներն էլ ինձ չեն գրավում. ավելի մեծ հաճույքով ձայնագրությունն եմ լսում կամ Յութուբով նայում։ Անմիջական շփում միայն սննդամթերքի հետ եմ սիրում, մեկ էլ, իհարկե, կանանց հետ։

Ամբողջ աշխարհում սկսվել է «Ոչ նախկին, ոչ ներկա» շարժումը։ Ավանդական կայուն կառավարման երկրներից մեկում՝Բրիտանիայում, այդ շարժումը գլխավորում է Նաջըլ Ֆարաջն իր Ռեֆորմների կուսակցությամբ և մեծ քայլերով, անսպասելի հաջողություններ է գրանցում։ Համակարգային կուսակցությունները՝ Լեյբորիստները և Թորինը, գլորվում են անդունդ։

Սահմանազատման անվան տակ, միակողմանի կերպով Ադրբեջանին Կիրանց գյուղից տարածքներ հանձնելուց հետո խաթարվել են Կիրանցի խմելու և ոռոգման ջրի համակարգերը։

Շատերն են հասկանում, որ մենք մեր օր օրի շատացող ու լրջացող գոյաբանական պրոբլեմներով գնում ենք դեպի բազմակողմանի փակուղի և, թույլ ու առանց էական ռեսուրսներ ունենալու, ուրիշներին հետաքրքրում է միայն մեր տարածքը, այն էլ՝ առանց մեզ։